تا سال ۱۹۶۰، زنان آمریکا در زمینه‌های مختلف، از زندگی خانوادگی گرفته تا محیط کار با محدودیت‌های بسیاری مواجه بودند. آن‌ها می‌‌بایست از یک الگو پیرویی میکردند؛ مثلا ازدواج در ۲۰ سالگی و تشکیل خانواده. در کل، زنان بار اصلی خانه‌داری را بر دوش داشتند و به طور متوسط ۵۵ ساعت در هفته، زمان خود را صرف امور خانه میکردند. زنان طبق قانون، به طور کامل وابسته به شوهرشان بودند و جز در موارد بسیار محدودی، حقی نسبت به درآمد یا اموال شوهر نداشتند؛ در حالی که شوهر اختیاردارِ کامل اداره امور مالی زن بود. زنان در زمینه طلاق هم با محدودیت‌های زیادی روبه‌رو بودند، به طوری که حتما می‌‌بایست ثابت میکردند که شوهر مرتکب عمل خطایی شده تا بتوانند طلاق بگیرند.
در سال ۱۹۶۲، بتی فریدن، نویسنده و فعال اجتماعی آمریکایی، با نوشتن و انتشار کتابی با عنوان «جذبه زنانه» دریچه‌ای باز کرد برای شناخت تبعیض‌ها علیه زنان. او با فرهنگ تبعیض‌آمیز به مقابله برخاست و زنان را به فعالیت در خارج از خانه ترغیب کرد.
کم کم فعالیت زنان برای دستیابی به آزادی و حقوق برابر بالا گرفت. زنان بسیاری به این مسیر پیوستند و بالاخره جریانی شکل گرفت که از آن به عنوان موج دوم جنبش فمینیستی آمریکا یاد می‌شود.
موج اول جنبش فمینیستی در سال ۱۹۲۰ و با تصویب متمم ۱۹ آغاز شد که طی آن زنان توانستند حق رای بگیرند. حالا پس از چند دهه زنان آمریکایی نه تنها خواستار اصلاح قانون شده بودند، بلکه می‌خواستند زندگی روزمره‌شان را هم تغییر دهند.
در این پادکست با ما همراه باشید تا نگاهی بیندازیم به شکل‌گیری و فعالیت جنبش فمینیستی آمریکا در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی.