یک مزدور رژیم در محله ما مغازه داشت و همه رو اذیت میکرد. کسی نمیدونست باید چی کار کنه تا شرش کم بشه. من صبح زود قبل از رفتن به دانشگاه، دو قطره چسب قطرهای داخل قفل کرکره و درب مغازهش میریختم با این کار، هیچ راهی نداره که قفل باز بشه و حتما باید قفل برش بخوره و قفل جدید جایگزین اون بشه. تا ظهر مشغول بریدن قفلها میشد و هزینه زیادی میکرد و شبها یواشکی کشیک میداد که مچ منو بگیره و مشکل بیخوابی هم به مشکلاتش اضافه شد. این کارو من ادامه دادم تا اینکه اون خیلی زود جمع کرد و از اونجا رفت.
چسب قطرهای ۳هزار تومنه، ولی «شارلاک» ارزونتره. میتونید از مغازههای سیمپیچی تهیه کنید و با سرنگ دو قطره داخل قفلها بریزید.
در ِ بانکها و ادارات و مسیرهای بی.آر.تی و کافوهای مخابرات و اطاقکهای برق برای رژیم بسیار بسیار پرهزینه است. چون قفلها داخل درها جاگذاری شده و برای بازکردن آن، آهنگر باید درب را بشکافه تا به قفل چسبی برسه و قفل را برش بده و در را بدوزه و قفل جدید بذاره.
اسم این روش لاکاوت است. این روش بدون کشتهدادن و با هزینه کم باعث ایجاد اعتصابات اجباری میشه. مثلا کارمندان ادارات مثل مخابرات یا برق یا گاز عملا بیکار میشن.
هیچ حکومتی به تعداد قفلها مامور نداره و راه مقابله هم ندارد