مصطفی پورمحمدی‌زاده سال ۱۳۳۸ در شهر قم است. او اکنون – ۱۴۰۱ – رییس مرکز اسناد انقلاب اسلامی است. اما نمی‌توان از ناقضان حقوق بشر در لباس ناظمان قانون سخن گفت و نامی از مصطفی پورمحمدی نبرد.
او زمانی که ۱۹ ساله بود بدون هیچ‌گونه تخصص و تجربه‌ای در جایگاه دادستان انقلاب اسلامی راهی استان بسیار مهمی چون خوزستان شد و در آنجا دست به قتل و کشتار زد. از جمله می‌توان به مقابله او با جوانان معترض مسجدسلیمان اشاره کرد.
پورمحمدی انتصاب خود به این جایگاه در خوزستان را نشانه «دوراندیشی بزرگان» می‌خواند و با ادبیات سرکوبگرانه درباره حضورش در خوزستان اذعان می‌کند که برای «آرام‌کردن اوضاع» او را راهی خوزستان کردند. به گفته خود در آنجا «با همکاری کمیته و سپاه شوشتر و دزفول» با تحصن و اعتراض جوانان مسجدسلیمان با زبان سرکوب سخن گفتند.
در سال ۱۳۶۰ از خوزستان راهی هرمزگان شد تا اعتراضات آنجا را نیز سرکوب کند. ایرج مصداقی – پژوهشگر تاریخ – درباره جنایت‌های پورمحمدی در بندرعباس می‌نویسد: «وقتی مهدی ایزدشناس دانش آموز ۱۶ ساله را به جوخه‌ی اعدام سپردند پورمحمدی پدر وی را که یکی از بازاریان سرشناس بندرعباس بود مجبور کرد تا در نماز جمعه از تیرباران فرزندش اظهار شادمانی کند تا پسر دیگرش را که در زندان بود اعدام نکنند».
در تمام طول دهه ۶۰، یکی از فعالان درجه اول سرکوب و کشتار بود
به گفته ایرج مصداقی، در تمام دوران فعالیت مصطفی پورمحمدی در بندرعباس برای شکنجه مضاعف خانواده افراد اعدام‌شده از طریق تیرباران، از آنان ۱۲۰۰ تومان پول دریافت می‌شد و تا این پول پرداخت نمی‌شد، پیکر افراد تیرباران شده تحویل خانواده‌ها نمی‌شد.
در تمام طول دهه ۶۰، پورمحمدی یکی از فعالان درجه اول سرکوب و کشتار بود. در سال ۱۳۶۶ به وزارت اطلاعات رفت و در پست معاونت خارجی مشغول شد و حسین طائب – رییس پیشین سازمان اطلاعات سپاه و مشاور کنونی فرمانده سپاه – در آن دوران زیر دست او مشغول بود. طائب ۴ سال از پورمحمدی کوچک‌تر است.
پورمحمدی همچنین یکی از چهار نفری بود که خمینی در سال ۶۷ برای کشتار زندانیان سیاسی ایران تعیین کرد. پورمحمدی در این هیئت به عنوان «نماینده وزارت اطلاعات» حضور داشت. این هیئت ۴ نفره بین سه تا چهار هزار زندانی سیاسی را در کمتر از دو ماه در تابستان ۱۳۶۷ به قتل رساندند.
پورمحمدی اگرچه سال‌ها تلاش می‌کرد نقش خود در کشتار ۶۷ را منکر شود ولی پس از انتشار فایل صوتی سخنان منتظری در دیدار با این هیئت ۴ نفره در همان تابستان ۶۷ که صدای پورمحمدی نیز در آن بارز و محرز بود، دیگر نتوانست نقش خود را منکر شود. این بار از در دفاع در آمد و گفت: «ما افتخار می کنیم که دستور خدا را در رابطه با منافقین اجرا کردیم…گروهی قصد دارند مجاهدین خلق را تطهیر کنند. اگر جدیت نیروهای انقلابی در آن زمان نبود نمی‌شد مقابل ضد انقلاب، گروهک‌ها و مجاهدین خلق ایستاد».
پورمحمدی از سال ۶۸ تا ۷۸ جانشین رییس وزارت اطلاعات و در جایگاه دست راست فلاحیان، به گفته ایرج مصداقی «در قتل و ترور و بمب‌گذاری و انواع و اقسام جنایت‌ها در داخل و خارج از کشور شرکت داشته است. طی این دوران ده‌ها روشنفکر، رهبر سنی و مسیحی و … به همراه ده‌ها زندانی سیاسی آزاد شده مجاهد توسط جوخه‌های ترور وزارت اطلاعات در جریان “قتل‌های زنجیره‌ای” و پروژه‌ی “الغدیر” به قتل رسیدند».
در سال ۱۳۹۲ او دگرباره به یک پست مهم قضایی دست یافت و در کابینه حسن روحانی، وزیر دادگستری شد. او ۴ سال وزیر دادگستری بود. در این دوران یکی از مهم‌ترین جنایت‌های رخ‌داده در ایران، جنایت اسیدپاشی به روی دختران اصفهان بود. حسن روحانی در حرکتی نمایشی وزیر دادگستری یعنی پورمحمدی را مسئول رسیدگی به پرونده کرد و نه تنها هیچ گزارشی درباره این جنایت از سوی پورمحمدی ارائه نشد بلکه اکنون که ۸ سال از آن می‌گذرد، هیچ خبری از پیگیری پرونده نیست و عملا مختومه شده است.
پورمحمدی در همان سال ۱۳۹۲ در جایگاه وزیر دادگستری گفته بود: «نظام جمهوري اسلامي نظامي است كه به حقوق شهروندان و مردمش به طور جدي معتقد و پایبند است»! به نظر می‌رسد اگر این جمله را طنزی تلخ در نظر بگیریم – که در واقع جز این نیست – می‌توان آن را اینگونه ادامه داد که حتما یکی از دادگستران و مجریان و حافظان و پاسداران حقوق شهروندی نیز شخص مصطفی پورمحمدی است. کسی که اکنون ۶۴ سال دارد و از ۱۹ سالگی مشغول جنایت در ایران در جایگاه‌های قضایی و امنیتی بوده است.