در جامعه ایرانی از دوران صدر مشروطیت تاکنون حاکمیت قانون به مثابه آرمانی ملی انگیزه تلاش ها و جانفشانی های بسیار بوده است. اما در میان اهل اندیشه و عمل کمتر درباره مفهوم قانون بررسی های تحلیلی و ریزکاوانه انجام پذیرفته است. فلسفه قانون به کارگیری روش های عقلی فلسفه در بررسی و تحلیل مفهوم قانون است. در این سلسله بحث ها درباره فلسفه قانون می کوشیم تا با برخی نظریه های مهم در خصوص قانون و نیز پاره ای از مهم ترین نظریه پردازان فلسفه قانون آشنایی اجمالی بیابیم. در این سلسله بحث ها خصوصاً دو پرسش اصلی را مورد بررسی قرار می دهیم: (۱) قانون چیست؟ و (۲) چه رابطه ای میان «قانون» و «اخلاق» وجود دارد؟ یا به بیان خاص تر، آیا رابطه ای مفهومی و ضروری میان «قانون» (یا اعتبار قانونی) از یک سو، و «اخلاق» (یا اعتبار اخلاقی) از سوی دیگر، وجود دارد؟
در پاسخ به این پرسش ها، دست کم چهار نظریه مهم را بررسی خواهیم کرد: (۱) نظریه قانون طبیعی (آکویناس، فینیس، و فولر)؛ (۲) نظریه پوزیتیویسم قانونی (آستین، و هارت)؛ (۳) نظریه واقع گرایی قانونی؛ و سرانجام (۴) نظریه قانون به مثابه یک کل منسجم (دورکین).