خدانور ۲۷ساله بود، بلوچ و اهل شیرآباد زاهدان، نه مدارک هویتی داشت و نه مال و اموالی.

۸ مهر ۱۴۰۱ در زاهدان، ماموران به پا و پهلویش شلیک کردند که به‌شدت زخمی شد و ۱۰ مهر، درست در روز تولدش، به دلیل خونریزی شدید جان باخت.

تصویری از او روی سکوی زندان، با دستان بسته به میله،‌ منبع خلق آثار هنری بسیاری شد. تصویر مربوط به زمانی است که او به دلیل درگیری با فرزند یک بسیجی به زندان انداخته شده بود. برای شکنجه او را تا صبح در محوطه زندان به میله پرچم بسته بودند. خدانور را در زندان به‌شدت شکنجه کرده بودند. او گفته بود: «تشنه‌ام.» آب را روی سکو گذاشتند و با دستان بسته به او گفتند: بردار بنوش.

او مانند همه جوانان ایرانی دیگر شور زندگی داشت و سرشار از آرزو بود. ویدیوهای بسیاری از رقصیدن از او در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است که غم کشته‌شدن‌اش را چنین برابر می‌کند. برقص خدانور! رقص تو رقص آزادی ست.