«فرشته حسینی» زن جوانی ست که در روستای «میوان» در حوالی کرمانشاه زندگی می کند. او که اکنون در حوالی چهل سالگی بسر می برد زندگی سختی را طی کرد ولی توانست با تلاش و پشتکار و موقعیت شناسی خود را به یک کارآفرین خلاق تبدیل سازد و علاوه بر تامین زندگی خود از راه شرافتمندانه، دست ده ها زن روستایی دیگر را نیز بگیرد و آن ها را نیز به استقلال و خودکفایی اقتصادی بکشاند.
فرشته حسینی در سال ۱۳۶۰ در میوان به دنیا آمد؛ در خانواده ای هفت نفره. یک ساله بود که پدرش را از دست داد. برای تامین مخارج خود مجبور شد کار کند. در سال ۱۳۸۶ اداره میراث فرهنگی در روستا آموزش گیوه بافی برگزار کرد. او نیز به همراه دیگر زنان روستان در این دوره آموزشی سه ماهه شرکت کرد. کم کم گیوه بافی به شغل اصلی او تبدیل شد. او خود درباره پیشرفت کارش می گوید: «اولین گیوه‌ای را که بافتم، ۱۵۰۰ تومان فروختم و حالا قیمت هر جفت گیوه‌ای که خودم می‌بافم، به ۲۰۰ هزار تومان رسیده است.»
روستای میوان؛ روستای زنان کلاش باف
این گیوه ها که در زبان محلی«کلاش» نامیده می شود در منطقه غرب کشور طرفدار بسیار دارد و دلال ها نقش اصلی را بازی می کنند. آن ها گیوه ها را از تولیدی ها می خرند و به مغازه ها می فروشند و سود اصلی را در این میان به جیب می زنند.فرشته حسینی که خود همیشه با دلال ها چانه می زد، تصمیم گرفت خودش نقش فروش را نیز برعهده بگیرد. او برای این کار نیاز به یاری زنان روستا هم داشت. فرشته حسینی به زنان روستا می گوید: «شما برای من کار کنید؛ من کار فروش را انجام می دهم.» زنان چرا استقبال نکنند؟! تعاونی شکل می گیرد.فرشته جوان روستا با تسهیلاتی که از آموزش و ترویج صنایع دستی کرمانشاه گرفت، یک تعاونی می زند و ۳۵ زن گیوه باف در تعاونی او مشغول به کار می شوند.
البته این عدد تنها تعداد کسانی ست که به طور مستقیم در روستا فعالیت می کنند.فرشته حسینی درباره گستره کار خود می گوید: «با ۶۰ بافنده کار می‌کنم که ۳۰ نفر به‌طور مستقیم در روستا فعالیت می‌کنند و ۳۰ نفر دیگر نیز ساکن شهر و روستاهای اطراف هستند که به‌صورت غیرمستقیم با آن‌ها کار می‌کنم.» در تعاونی او از بافنده ۱۴ ساله تا بافنده ۷۰ ساله مشغول کار هستند و از راهی سالم و مولد مشغول به کسب درآمد هستند. گیوه هایی که قیمت آن ها از ۲۰ هزارتومان آغاز می شود و به بالای ۳۰۰ هزار تومان نیز می رسد.
زنان گیوه باف روستای میوان با مدیریت فرشته حسینی؛ نفر دوم، نشسته از سمت چپ
فرشته حسینی به عنوان مدیر تعاونی گیوه بافی درصدد است در گیوه بافی نوآوری نیز کند تا بتواند آن را به سلیقه نسل جوان نزدیک تر سازد؛ بلکه این محصول قدیمی اما بادوام و باکیفیت در میان جوانان نیز خریدار پیدا کند. او همچنین برآن است که محصولات گیوه بافی خود را به ترکیه و عراق نیز صادر کند؛ زیرا به گفته خود او به علت عدم فروش مستقیم گیوه ها، سود اصلی را در این میان دلال ها می برند: «دلال‌ها گیوه‌ها را به قیمت نود هزار تومان از ما می‌خرند و خودشان آن‌ها را تا ۲۰۰ هزار تومان می‌فروشند. در حالی که گاهی هر جفت گیوه را خودم به‌صورت تک‌فروشی تا ۱۵۰ یا ۲۰۰ هزار تومان هم فروخته‌ام.»
مدیر تعاونی گیوه‌بافی روستای میوان درباره پیشرفت کار تعاونی خود به این نکته اشاره می کند که اکنون در این تولیدی تنها در یک فصل ۳۰۰ تا ۴۰۰ جفت گیوه تولید می شود و او اکنون به ازای هر شش میلیون تومانی که به عنوان سرمایه می گذارد، هشت میلیون تومان سود می کند. فرشته حسینی درباره روند کار کارکنان تعاونی نیز می گوید: «من، کف گیوه‌ها و نخ آن را بین اعضای تعاونی توزیع و بعد از یک هفته، محصول نهایی را جمع‌آوری و برای فروش عرضه می‌کنم. اهالی روستا در یک هفته حدود ۳۰ جفت گیوه تولید می‌کنند. قیمت متوسط هر گیوه از ۸۰ هزار تومان شروع می‌شود و تا ۳۰۰ هزار تومان هم ادامه دارد و تفاوت قیمت‌ها به کف گیوه‌ها بستگی دارد.»
مطالب مرتبط
زنی که ثابت کرد کارأفرینی کاری مردانه نیست
خدیجه یارعلی؛ کارآفرینی خستگی ناپذیر
الهام اکبری؛ الهام بخش زنان کرمانشاه
چگونه یک سازمان غیردولتی جمع و جور بسازیم