این کتاب مقدمه‌ای است بر جنبش حقوق معلولان در ایران و با تعریف انواع مختلف معلولیت، استدلالی را برای تحول تدریجی در جامعه ایران بر اساس یک مدل «اجتماعی» معلولیت ارائه می‌کند.
سعید سبزیان در این کتاب به بررسی معلولیت به عنوان گفتمانی که منجر به سرکوب افراد دارای معلولیت در ایران شده است، می‌پردازد.
این کتاب هم‌چنین از استدلال‌های فلسفی، سیاسی و فرهنگی برای تحلیل قوانین سرکوب‌گر، باورهای فرهنگی، و ذهنیت‌های منفی رایج که بر زندگی افراد معلول به طور نا‌مطلوب تاثیر نهاده است، مدد می‌جوید. به علاوه با فراخوانی برای یک تلاش جمعی ملی جهت به رسمیت شناختن حقوق فردی، اجتماعی و سیاسی افراد معلول، به لزوم تغییر قوانین، سیاست‌های استخدامی، برنامه‌ریزی شهری، نظام حمل و نقل، فضاهای عمومی، و آموزش و پرورش به منظور توانمندسازی همه ایرانیان اشاره می‌کند.
این کتاب افراد معلول و غیرمعلول را به اکتیویسم و کنشگری مدنی برای تحول اجتماعی فرامی‌خواند و هم‌چنین به لزوم تغییر در زبان، هنر، ادبیات، و گفتمان‌های اجتماعی-سیاسی برای اجتناب از ایجاد و ترویج ذهنیت منفی نسبت به افراد دارای معلولیت می‌پردازد.