از ابتدای انقلاب آزار و اذیت بهاییان آغاز شد. آنها به سبب باور و عقیده خود زیر فشار قرار گرفتند. حتی پس از مرگ نیز این فشار با تخریب مقبره بهاییان در شیراز، ارومیه، سنندج، تبریز و یزد ادامه یافت. این در حالی است که بهاییان هم شهروندان ایران هستند و در این آب و خاک ریشه دارند.