در این دوره مددکاران اجتماعی، معلمان، حمایتگران جامعۀ مدنی، و داوطلبان محلی «بحران دختران آسیب پذیر در ایران» را از طریق درک و بازشناسی نیازهای روانی-اجتماعی ایشان و یافتن راه حل های حقوق-محور برای ایشان، مطالعه می کنند. دانشجویان این دوره نخست علل توان زدایی دختران مانند نابرابری در قانون، محرومیت از فرصت های برابر و عدم احترام به شأن انسانی دختران، تبعیض جنسی، حجاب اجباری، اذیت و دست درازی سیستماتیک جنسی (که شامل اذیت و دست درازی جنسی در محل کار نیز می شود)، خشونت، آزار جنسی، و نکاح اجباری صغیران و نوجوانان را بررسی خواهند کرد. در مرحلۀ بعد، دانشجویان بررسی خود را به حوزه های گسترده تری از جمله چالش های اجتماعی-اقتصادی ای که فقیران و به حاشیه رانده شدگان با آنها مواجه هستند- بویژه بیکاری، اعتیاد، تبهکاری، و فروپاشی سیستم های سنتی حمایتی خانواده-، و تأثیر این عوامل بر دختران آسیب پذیر، توسعه می دهند. دانشجویان همچنین به تحلیل «اپیدمی دختران فراری» و خطراتی که این دختران در کوچه و خیابان با آن رودرو هستند- از تن فروشی تا خرید و فروش مواد مخدر، آزار بدنی، خود-آزاری، و وضعیت تلاش هایی که در ایران برای حفظ حقوق این دختران و بهزیستی ایشان می شود، می پردازند. همچنین دانشجویان بهترین شیوه های عملی را که دولت و سازمان های جامعۀ مدنی به وسیلۀ آنها می توانند با چالش هایی اینچنین مقابله کنند، بررسی می کنند و به بحث دربارۀ راهبرد های ویژه ای مانند حمایتگری از اصلاح قوانین موجود و ارتقاء آگاهی عمومی؛ ارائه مستقیم خدمات حقوقی، بهداشتی و درمانی، روانی-اجتماعی ای بوسیلۀ سازمان های غیردولتی به دختران؛ به کار گیری شیوه های سنتی سازماندهی مدنی برای مقابله با ننگ های اجتماعی و توانمندسازی دختران؛ تقویت و تشویق راه-حل یابی محلی برای کمک به خانواده های نیازمند؛ مددکاری اجتماعی و پناهگاه های حفاظتی؛ می پردازند.
این دوره توسط فهیمه میانجی و مهرانگیز کار تدریس می شود. میانجی دکترای روانشناسی خود را در ایران به اتمام رساند و پس از مهاجرتش به کانادا، در دپارتمان روانپزشکی اجتماعی و بین فرهنگی دانشگاه مک گیل برای دریافت دومین دکتری خود مشغول به تحقیق است. کار وکيل، نويسنده و فعال در زمينه گسترش دموکراسی، حاکميت قانون و حقوق بشر است.